Een fantastische marathon op een warme, zonnige en winderige dag in Londen. Ruim op tijd vatte ik de ontspannen reis met de metro naar de start in Greenwich via Blackheath aan. Na de opwarming op het ruime grasveld begaf ik me naar de startlijn waar we live en via groot scherm konden volgen hoe de Queen zelf het startschot gaf. Op dat ogenblik was het reeds 19°C en het zou gedurende de wedstrijd nog 4°C warmer worden. Hoewel ik in de rode groep “Fast for Age” gestart was, had ik geen probleem om de eerste 3 km helemaal voorin te blijven. Pas toen ik bij de lopers van de blauwe start kwam, ging ik op in de lange sliert van lopers en kon ik me wat verbergen tegen de wind.
Elk waterstation bracht nu de nodige verfrissingen en ik droeg de waterflesjes soms mee tot het volgende station om ook tussentijds verkoeling te hebben. Ik moest kost wat kost mijn temperatuur onder controle houden. Ik begon met een eerste 10 km in 36 minuten (een beetje snel, maar ok ik had niet het gevoel dat ik overdreef), gevolgd door een halve marathon tijd in een persoonlijk record van 1u16m01s.
Even later sloeg het noodlot toe. In een moment van concentratieverlies tikte ik de benen van een loper voor mij aan en voor ik het wist viel hij.
We waren halverwege en ik voelde me nog sterk en ik had gelukkig nog wat in de tank. Even later sloeg het noodlot toe. In een moment van concentratieverlies tikte ik de benen van een loper voor mij aan en voor ik het wist viel hij. Gelukkig konden de andere lopers hem ontwijken. Dus stopte ik even om te kijken of met hem alles in orde was. Gelukkig had hij slechts oppervlakkige schaafwonden en kon hij net als ik de wedstrijd voortzetten. Eventjes voelde ik me heel slecht, maar toen concentreerde ik me opnieuw op de wedstrijd. Ik dichtte terug de kloof met de hardlopers die vóór het incident bij me waren.
Toen we terugkwamen van Canary Wharf langs de Enbankment kregen we tegenwind. De bries was verfrissend maar tegelijk maakte het de wedstrijd ook hard en ik probeerde me achter een langere loper te verstoppen om nog wat energie te sparen. De tussentijden gingen intussen een beetje omhoog, maar met nog 10 km te gaan, klokte ik 1u57m, dus alle opties waren nog open voor een goede eindtijd. Bij km 37 voelde ik echter dat mijn benen begonnen te verkrampen. Ik nam een sportdrank om de elektrolyten terug aan te vullen, maar de krampen bleven terugkomen met steeds kortere tussenpozen. Bij km 39 moest ik helemaal stoppen toen mijn rechterbeen helemaal verkrampt was. Na een minuutje stoppen en wat pijnlijk rekken kon ik opnieuw starten onder enorme aanmoedigingen van de Londense menigte. Het duurde slechts een kilometer voordat ik om dezelfde reden nog een korte stop moest maken. Ik besloot mijn snelheid te verlagen om niet nogmaals aan de kant te moeten gaan staan en kostbare tijd te verliezen. Uiteindelijk draaide ik de Mall op en eindigde in 02:39:08 een nieuwe persoonlijk record. Onderweg had ik minstens duizend keer mijn naam gehoord en het was vanwege de aanmoedigende menigte dat ik zo lang en zo snel was kunnen doorgaan. Bedankt Londen !!!
Onderweg had ik minstens duizend keer mijn naam gehoord en het was vanwege de aanmoedigende menigte dat ik zo lang en zo snel was kunnen doorgaan. Bedankt Londen !!!
Ik realiseerde een deel van mijn A-doel (sub 2:40). Ik miste mijn ranking in de top 5-leeftijdsgroep met minder dan 50 seconden. Zonder krampen was een podium mogelijk (3de plaats 2:37:09). Desondanks ben nog steeds erg trots en blij met mijn prestatie. Ik eindigde 133e algemeen. Met een goede evaluatie en enkele slimme aanpassingen aan de training denk ik dat ik het nog beter kan doen … en dat is een zeer hoopvolle gedachte.