Voor de tweede keer al had ik de 10km van Mechelen uitgekozen als de ultieme warm-up naar mijn lente marathon. Eén week voor het grote moment mochten de benen nog eens snelheid maken en kon nog eens alles gegeven worden. Daarom zakte ik – deze keer op zondag – af naar De Nekker, het Provinciale sport- en recreatiedomein in Mechelen.
Tijdens de warm-up bleek mijn linkerbeen nog steeds last te hebben van stijfheid, maar dat was ik ondertussen gewoon en het hoefde geen belemmering te zijn voor het verdere wedstrijdverloop. Het weer zat deze keer wel tamelijk goed; zolang de zon achter de wolken bleef waren het goede looptemperaturen, enkel de wind zat vrij strak uit het Oosten. Samen met 200 anderen verzamelde ik aan de start.
Verrassend klonk het startschot twee minuten voor de officiële tijd en meteen werd goed tempo gemaakt. Migou Hachem liep toen al weg en die zouden we niet meer terug zien voor de finish. Daarachter schoof ik na een iets tragere start geleidelijk op. Er had zich een groepje van twee gevormd en daarachter zat ik in een groepje van vier. Ik voelde me nog redelijk goed na de eerste snelle kilometer en besloot om de leiding te nemen en het tempo erin te houden. Al gauw was ik alleen en ook voor mij waren het nu twee enkelingen vechtend tegen de wind die langzaam maar zeker van mij wegschoven. Na de eerste kilometers naast de Dijle, was het tijd voor een kleine lus om daarna langs de andere kant van de rivier terug te keren. Het was nu licht bergop en volle wind tegen en het ging niet van harte. Bij de tweede bevoorrading na kilometer 6 keek ik even om en zag een eerste achtervolger op 20 meter. Ik besloot mijn vel duur te verkopen en hield het tempo hoog zonder in overslag te gaan. Ondertussen verloor ik verder terrein op het podium, maar ze gingen niet uit het zicht. Toen ik terug omkeek met nog 1 km te gaan bleek het gat achter mij nog steeds hetzelfde en met de wetenschap dat ik nog iets had achtergehouden, wist ik dat een vierde plaats zeker mogelijk was. Toen ik de piste opkwam keek ik nog een keer om en zag dat ik ruim 75 meter had, waardoor ik rustig als vierde over de finish kon bollen in een tijd van 35m34s. Achter mij wist Wim De Maeyer zich nog in extremis van de 5de plaats te verzekeren. Vergeleken met vorig jaar was ik 50 seconden minder snel, toen wel in een veel sterkere bezetting.