De volgende voorbereidingswedstrijd voor de Chicago marathon was de kermisloop in voormalig thuisdorp Oetingen. Daar ging reeds voor de 17e keer de stratenloop^“Dwars door Oetingen” door.
Van de verschillende afstanden had ik voor de 16,6 km gekozen. Deze afstand was verdeeld over twee rondes die door het domein van Steenhout voerden. Wie weet dat Oetingen een deelgemeente van Gooik – de parel van het Pajottenland – is, begrijpt meteen ook dat het hier niet om een vlak parcours ging. In een mix van off-road en weg moest er elke ronde een hoogteverschil van meer dan 100m overwonnen worden. En als het parcours niet voor een schifting zou zorgen was er altijd nog de zomerse temperatuur van 30°C. Gelukkig hadden de organizatoren een extra bevoorrading ingelegd. Uiteindelijk konden toch een 40-tal dapperen gevonden worden om deze uitdaging aan te gaan.
Ik was trouwens niet de enige van de familie die de loopschoenen op deze zonnige kermisdag aantrok, ook petekind Jill en broer Bram maakten in respectievelijk de 500m en 4km races hun opwachting.
Jill was de eerste die aan de beurt kwam. Begeleid door haar papa en ondanks de ademnood zette ze onder luid applaus van de familie toch moedig door. Als 24e en 8ste meisje huppelde ze over de streep.
De 4km wedstrijd van Bram ging van start nadat de langere afstanden reeds vertrokken waren. De deelname was een bevlieging van het laatste moment en er was dan ook geen voorbereiding aan vooraf gegaan. Gelukkig stond hij deze keer niet op zijn pantoffels. Na een wat snelle start kon hij beslag leggen op een 17e plaats als derde Master A (40-49). Zeker niet slecht.
Ikzelf had deze wedstrijd meer als een trainingsloop opgevat. Om aan de nodige kilometers te komen in voorbereiding op de marathon had ik reeds ’s morgens in alle vroegte met Lieven Capon een zwarte lus van de Lindense bosloop rond gemaakt. Na de opwarming stond ik dus om 15 uur reeds met 16km op de teller aan de start.
Wetende dat het nog een uitputtingsslag zou worden, startte ik eerder behouden op de bedding van de vroegere trambaan (de tramroute) en een 10-tal atleten liepen zachtjes weg. Na een paar kilometer lagen de posities min of meer vast. Op dat moment kwam ook de latere winnaar Sam Moureau voorbij. In een wedstrijd waarin twee afstanden (8 en 16km) samen vertrekken is het altijd weer even stand van zaken nemen na de eerste ronde om je ervan te vergewissen wie er nog een tweede ronde aanvangt. Blijkbaar lag ik op een vierde plaats. Ondanks de extra drinkbus bevoorradingen van mijn papa zag het er naar uit dat ik net naast het podium zou stranden. Net voor zijn laatste extra bevoorrading zag ik echter een loper langs de kant van de weg zitten, geholpen door twee supporters. Later bleek dat het ging om de eerste in de wedstrijd die op minder dan 2km voor het einde bevangen door de hitte al zwijmelend was moeten stoppen. Hij was blijkbaar ook ziek geweest de week ervoor. Voor de zekerheid werd hij dan ook naar het ziekenhuis afgevoerd. Daardoor – en ook geholpen door een gelijktijdige wedstrijd in Huizingen die de top van de lokale atletiekclub ACP weghield – werd ik nog onverwacht derde.
Na de finish volgde traditioneel nog een zeer uitgebreide tombola onder de deelnemende kinderen en volwassenen. Hierbij viel Jill deze keer in de prijzen met een fietshelm.
Tenslotte volgde de verschillende podia. Aangekondigd als de zoon van de dokter van Oetingen mocht ik eerst als 3e algemeen mijn toch al uitgebreide bierflessen collectie verder aanvullen, om vervolgens nog eens opwachting op het podium te maken als eerste in de Masters A (40-49) categorie.
Daarbij was het een hele eer om samen met de winnaar van de Masters C (60-69), de Borchtlombeekenaar Willy Huylenbroeck – winnaar van de Amsterdam marathon 1986 (2:14.46) en Belgische marathon kampioen 1989 (2:19.10) – op het podium te mogen staan.
Bron: Belg kiest juiste weg Leidsch Dagblad, 12/05/1986; p. 17