New York City marathon | 5 Nov 2017 | 02:42:17

Dé wedstrijd door de vijf wijkbuurten. Laat ik om te beginnen zeggen – wat een ongelooflijke evenement en organisatie! Bedankt New York.

Ik had reeds tijdens de inschrijving beslist om met de bus en niet met de ferry naar de start in Staten Island te gaan. Ik was ingedeeld in de eerste rit en op dit ontiegelijlk vroeg uur ging alles zo vlot dat ik reeds om 5u45 op de startsite was. Na de controle van de zakken restte me nog 4 uur voor de start. Meer dan voldoende tijd dus om de wedstrijd te overdenken en bloednerveus te worden. Eindelijk mochten we in het vak om ons klaar te maken en nog eens twintig minuten later konden we ons naar de start begeven. Door me op de derde rij van de eerste groene golf te wurmen verzekerde ik me van een probleemloze en vlotte start.

Ik denk dat heel Brooklyn naar buiten gekomen was want de menigte stond in bepaalde wijken rijen dik. In andere wijken was er dan weer niemand te zien en werd het angstvallig stil.

Met in de eerste km meteen de beklimming van de Verrazano-brug deed ik het kalm aan om niet te veel energie te spenderen en bovendien zou ik in de afdaling van de brug wat tijd terug winnen. De eerste 10 km voelde ik me echter niet zo goed, maar ik zat op mijn marathontempo van 03m50s/km en hoewel lopers me passeerden, kon ik min of meer mijn positie behouden. Ik verstopte me in groepen omdat de wind van de zijkant waaide en het vaak ook gewoon tegenwind was. Ik denk dat heel Brooklyn naar buiten gekomen was want de menigte stond in bepaalde wijken rijen dik. In andere wijken was er dan weer niemand te zien en werd het angstvallig stil. Vanaf km 10 begon ik me beter te voelen. Halverwege de marathon in Queens was ik nog steeds op schema (1:20:50) voor een 2u41m of 2u42m. Toen we aan km 25 op de eenzame Queensboro-brug liepen – want hier is geen publiek toegestaan – hield ik even in tijdens de klim en opnieuw passeerden enkele lopers me. In de afdaling kwam het ronkende geluid van de joelende menigte op 1st Ave steeds dichterbij. Een bocht naar links leidde ons naar 1st Ave en dit was voor mij het moment om opgezweept door het publiek het tempo opnieuw op te nemen. Ik voelde me nog steeds goed en enkel het tempo vasthouden zorgde er al voor dat ik andere lopers begon op te pikken.

In de afdaling kwam het ronkende geluid van de joelende menigte op 1st Ave steeds dichterbij. Een bocht naar links leidde ons naar 1st Ave en dit was voor mij het moment om opgezweept door het publiek het tempo opnieuw op te nemen.

Na een korte passage door de Bronx was ik nu volledig geconcentreerd op de klim van 5th Ave naar Central Parc in Manhattan. In de laatste 500 m voordat ik Central Parc betrad, begon ik plots de vermoeidheid te voelen, de marathon had mij ingehaald. Net op dat moment zag ik een 50 meter voor me  een Colombiaanse loper die hetzelfde tempo als ik liep en ik besloot naar hem te lopen en erbij te blijven. De laatste tien meters dichten ging heel moeizaam, maar op de top bij het afdraaien naar Central Parc was ik bij hem en in de daaropvolgende afdaling kon ik snel wat herstellen. Op dat moment realiseerde ik me dat ik al in mijl 24 was en visualiseerde ik me een 4 km die ik al zo vaak in tempo op training gelopen had. Nog slechts 16 minuten volhouden. Ondertussen versnelde de Colombiaan weer, maar ik kon de kloof terug dichten. Met nog één mijl te gaan besloot ik dat mijn moment gekomen was en ik versnelde zelf op een van de kleine heuvels in Central Parc. Het gat werd echter niet meer dan 25m en bij mijl 26 passeerde hij me weer (we waren nu constant lopers aan het passeren). Tenslotte waren we op de laatste twee heuvels voor de finishlijn. In de laatste 250 meter speelde ik alles of niets en forceerde een finale eindsprint waardoor ik 2 seconden voor hem zou eindigen. Door te concurreren hadden we het tempo hoog gehouden en was ik geëindigd in 02:42:17 een nieuw persoonlijk record met 5m30s !!!. Mijn hard bevochten overwinning smaakte zoet, maar slechts voor korte tijd omdat ik achteraf moest vaststellen dat hij 10 seconden achter mij was begonnen, vandaar was zijn netto tijd beter en dus eindigde ik als 7^e  en niet als 6^e in mijn leeftijdsgroep. Ik was 170e algemeen (van 50643 finishers). Achteraf was het nagenieten in een warme poncho met een medaille die je persoonlijk om de hals gehangen werd door één van de vele vrijwilligers.

Het was ongetwijfeld de best uitgevoerde wedstrijd met de middelen die ik vandaag ter beschikking had. Het publiek was geweldig en ik beveel de race aan iedereen aan. Ik verliet New York blij en tevreden na een klein feestje met hamburger en wijn. Ik begrijp nu beter dan ooit waarom lopers zo graag naar New York terug willen komen.