PK Cross Gooik – schildje veroverd in modderpoel

Het doet altijd plezier om terug te keren naar het Pajottenland en zeker als het naar Gooik, de parel van deze streek is. Al bleek al vlug dat het parcours allerminst een parel was dit jaar. Vorig jaar was de passage door de weide – waar op en af gelopen moest worden – al pittig, maar toen was er nog een min of meer beloopbaar pad. Dit jaar zakte je gewoon enkeldiep in de modder, daar kon niet aan ontkomen worden. Velen voor onze reeks hadden het al geprobeerd door alternatieve trajecten uit te testen en zelf probeerde ik het tevergeefs elke ronde ook opnieuw – links, rechts, midden – het bleef onveranderd zwaar werken om de zuigende en ijskoude modder te doorklieven. Naast het parcours was er nog een verzwarende factor voor de wedstrijd. Dit jaar fungeerde deze cross immers ook als Provinciaal kampioenschap wat toch steeds tot een sterkere bezettingsgraad leidt. Tot slot was dit ook een test om te kijken hoe het met de basisconditie stond na de voltooiing van twee trainingsblokken van 6 weken in de marathonvoorbereiding naar London. Neem daarbij nog de aanwezigheid van de familie als supporters en ik stond toch iets zenuwachtiger dan normaal aan de start. Door mijn tragere start vorig jaar was ik na een 300m even opgehouden, dus dat wilde ik dit jaar absoluut vermijden. Dit jaar nestelde ik me voor de start tussen de latere winnaars Koen Penninckx/GRIM (Masters) en Wout Debroyer/DCLA (Juniors) dus dit excuus kan ik nu niet inroepen.

En… ik werd niet opgehouden dit jaar, maar toch liep ik in de eerste km net dat beetje te hard van stapel, zodat het metertje stevig in het rood ging bij de eerste passage door de modderweide. Omdat we elkaar kruisten bij het op en af lopen, stelde ik ook vast dat eeuwige rivaal Chris Wouters/ROBA niet zo heel ver achterlag. En hoewel het voor hem reeds de derde wedstrijd van het weekend was en hij ook niet topfit was, heb je aan hem altijd een kwaaie klant. Na de passage door de weide volgde een rondje rond één van de ex-voetbalvelden van SK Gooik waarop ik wel in marathonmodus kon overschakelen. Ik merkte al vlug dat het deelnemersveld weliswaar uitrekte, maar dat de plaatsen behouden bleven.

Opdraaien over het brugje na de passage door de wei, klaar om weer tempo te maken (foto: Luc Van Ongeval)

Bij nog een volgende passage stelde Michel Jordens die ook naar Gooik was afgezakt me gerust. Ik lag op de 5de plaats bij de Masters (M35-45) en ruim voor in de M45 categorie. En zo zou het ook blijven tot aan de finish.

Op weg naar de finish in de laatste rechte lijn. (2020) (Foto: Luc Van Ongeval)

De finish lag precies op dezelfde plaats als bij mijn eerste kennismaking met de atletiek onder de vorm van de jaarlijkse scholencross. Alle Gooikse basisscholen bekampten elkaar op en rond dezelfde voetbalvelden.

Gooikse scholencross op dezelfde plaats (1983) (Foto: Luc Van Ongeval)

Voor mij was het de ontdekking van een nieuw talent.

Toen wel op het podium. (Foto: Luc Van Ongeval)

Onmiddellijk na de finish word ik bijgestaan door de trouwe supporters (Jill, Inne en mama Martine) die er voor zorgen dat ik geen kou vat. Op de achtergrond DCLA’er Davy Segers klaar om het podium als tweede bij de Masters (M35-50) te bestijgen. Van de originele blauw-gele kleur van de schoenen bleef weinig zichtbaar.

Net na de finish (Foto: Luc Van Ongeval)

Daarna volgde de nabespreking met Chriske Wouters/ROBA (6de) en ex-profvoetballer Yves Buelinckx/OEH (10de), de lijven duidelijk getekend door de modderige passages. Op de achtergrond is het niet duidelijk of Wouter Verbist/ROBA (18de) aan het bekomen of aan het nagenieten is.

Nabespreking met de collega’s. (Foto: Bram Van Ongeval)
Provinciaal kampioen Vlaams-Brabant veldlopen M45 – schildje

47ste Cross Grimbergen: mooie afsluiter van een geslaagd eerste cross seizoen – 23e plaats

Op driekoningendag had ik samen met Bert afspraak in het Prinsenbos in Grimbergen. De tuinen van wat ooit voorwaar een prinselijk kasteel moet geweest zijn, waren het strijdtoneel voor de 47e editie van de loopcross aldaar. Rondom het kasteel en het voetbalveld was een parcours uitgetekend voor Juniors en Masters M35-M45 van 6km380m oftewel vier rondjes. We waren in Leuven op tijd vertrokken omdat het voor Bert Taelman de eerste cross was en we ons bijgevolg nog moesten inschrijven. Nadat we ook in orde waren met de anti-doping wetgeving volgde een opwarming afgerond met drie pittige spurtjes. De motor was opgewarmd en we waren er klaar voor. Tijdens de warm-up bleek dat ook Stefaan Paridaens (ACG) terug op post was. Dat garandeerde een race met inzet.

Voor de start moesten we niet alleen plaats vatten achter de dubbele lijn, maar werden we eerst nog verzocht om ons allemaal buiten de nadar afsluiting te wringen om vervolgens weer terug te komen post vatten aan de tweede lijn, een actie waarvan me het nut al helemaal ontging, maar reglementen zijn er om gevolgd te worden. Of toch niet want blijkbaar is het niet toegelaten om sponsors op je truitje te hebben als je niet voor een club loopt. Nadat we daar attent op gemaakt waren, konden we zonder verder gevolg starten. Niet dat ik trouwens denk dat er veel klanten gewonnen zullen zijn voor Tata Consulting. Na een snelle rechte lijn dook ik de trechter in rond de 15e plaats, Bert volgde niet zo ver achter. Deze keer was ik dus toch iets sneller uit de startblokken geschoten. De eerste helft van de ronden bleek toch nog iets meer bergop dan de verkenning had laten vermoeden, zodat het altijd uitkijken was naar het tweede deel. Voorlopig hield ik Stefaan nog achter me maar ik zag dat hij niet ver achter zat. In de laatste ronde voelde ik de krachten wegvloeien en stak hij mij samen met een aantal andere lopers voorbij. Ik probeerde nog aan te klampen, maar ondanks een slipper van Stefaan in één van de bochten, zag ik hem stilletjes van mij weglopen. Ik besefte dat hij de tussenstand in de onderlinge confrontaties op 2-1 in zijn voordeel zou brengen. Tenslotte legde ik beslag op de 23e plaats, Bert werd mooi 36ste in zijn eerste cross met een behoorlijk deelnemersveld. Na de cool-down genoten we volop van het gekende plaatselijke bier. Een mooie afsluiter van een geslaagd eerste cross seizoen.